„Okkar málefni eru í rauninni öll þau málefni sem varða ungt fólk. Persónulega, þá finnst mér að öll heimsins málefni geri það.“

Þetta segir Sigríður Þórunn Þorvarðardóttir, 19 ára meðlimur í Ungmennaráði Hornafjarðar. Nú á dögunum hóf Ungmennaráð Hornafjarðar aftur starf sitt eftir sumarfrí og fengum við því Sigríði Þórunni í viðtal, sem er meðlimur í ráðinu annað ár sitt í röð, en hún var formaður ráðsins í fyrra.

Formlegt ráð

„Við erum formlegt ráð innan stjórnsýslunnar og það er í lögum sveitarfélagsins að þetta ráð sé starfandi.“ útskýrir Sigríður. „Við störfum undir Fræðslu- og tómstundarráði sem starfar síðan undir, og með, öðrum ráðum í Sveitarfélaginu,“ hún hlær. „Smá flókið en við fengum voða fína glærukynningu á fyrsta fundinum okkar sem útskýrði hvernig þetta virkar allt saman. Ég hafði ekki hugmynd um það hversu mörg ráð eru starfandi undir bæjarstjórninni.“

Samkvæmt Sigríði hittist ráðið að minnsta kosti einu sinni í mánuði, á föstum fundartímum í ráðhúsinu. „Við erum samt ekkert bara að sitja þarna og spjalla. Þetta er formlegt ráð og við fáum þóknun fyrir setu okkar á fundum, eins og aðrir meðlimir í öðrum ráðum. Við erum með málefni á dagskrá og formaður setur og slítur fundi. Það er alveg frekar gaman að hafa þetta smá formlegt því þá finnur maður að þetta er alvöru starf og við erum þarna til að hafa áhrif.“

Ásamt því að funda saman einu sinni í mánuði, fundar ráðið með Fræðslu- og tómstundarráði nokkrum sinnum í gegnum tímabilið. „Tímabil hvers ráðs er miðað við 1. september til 1. september ársins á eftir, en við tökum samt sumarfrí.“ útskyrir Sigríður. „Við höfum líka rétt á því að funda bæði með bæjarráði og bæjarstjórn, sem er gríðarlega spennandi en líka stressandi því það er alveg alvöru dæmi. Það var samt ótrúlega góð upplifun að prufa að tala á formlegum fundi fyrir framan bæjarstjórann og alla hina í bæjarstjórninni, því okkur fannst eins og það væri hlustað á okkur og vera áhugi fyrir því sem við vorum að segja, sem er nátturulega mjög mikilvægt til þess að gott samstarf sé á milli ráða.“

Fulltrúar tilnefndir eða kosnir

Aðspurð að því hvernig valið sé í ráðið svarar Sigríður:

„Sko, við erum ný búin að breyta reglunum varðandi það hverjir sitja í ráðinu. Aðalmenn eru fimm talsins; fulltrúi frá framhaldsskólanum, grunnskólanum, Þrykkjunni, Ungmennafélaginu Sindra, og óháður fulltrúi, sem er gjarnan frá atvinnulífinu. Eins og þetta var í fyrra, fyrir breytinguna, var forseti Nemendafélags FAS sjálfkrafa fulltrúi framhaldskólans, forseti nemendafélagsins í grunnskólanum fulltrúi frá grunnskólanum, formaður Þrykkjuráðs frá Þrykkjunni og síðan tilnefndi Sindri ungmenni frá sér og Fræðslu- og tómstundarráð tilnefndi óháðan fulltrúa frá atvinnulífinu. Allt yrðu þetta að sjálfsögðu að vera ungmenni, en það er miðað við fólk undir 25 ára.“

Ungmennaráð 2014-2015 breytti þessum reglum síðasta tímabil og ákvað að efna til kosninga í ráðið frekar. „Okkur fannst sanngjarnt að halda kosningar og vonuðum líka að það myndi valda því að ráðið yrði sýnilegra, því það hefur ekki verið mjög sýnilegt á seinustu árum. Ég vissi allavega ekkert hvað Ungmennráð var fyrr en mér var tilkynnt að sem forseti nemendafélagsins væri ég sjálkrafa meðlimur.“ Hún hlær. „Núna er þetta allavega þannig að grunnskólinn og Þrykkjan skiptast á að halda einum fulltrúa í tvö ár, í staðinn fyrir eitt, svo að það sé alltaf eitthver með reynslu innan ráðsins. Síðan á að efna til kosninga þar sem velja þarf fulltrúa, í nemendafélagi í FAS og í grunnskólanum og þrykkjunni þegar þeirra meðlimur er ekki sjálkrafa í ráðinu. Sindri tilnefnir síðan fulltrúa frá sér og Fræðslu- og tómstundarráð tilnefnir óháðan fulltrúa.“

Aðspurð að því hvort að það hafi verið kosningar í ár, segist Sigríður ekki alveg vera með það á hreinu.

„Ég var bara að flytja aftur heim, en ég eyddi september í bænum. Ég veit að það voru kosningar innan grunnskólans. Þrykkjan hélt sínum meðlim frá því í fyrra, þannig að það var ekki þörf á kosningum innan skólans. Það voru, að ég best veit, ekki kosningar innan FAS en ég veit ekki alveg afhverju. Félags- og tómstundarráðgjafi skólans tilnefndi núverandi meðlim í ráðið, að ég best veit. Þetta er líklega vegna þess að við vorum bara að breyta reglunum í byrjun sumars og þær voru kannski ekki alveg nógu skýrar. Vonandi verða haldnar kosningar næst og þá sérstaklega vegna þess að það er von okkar að gera Ungmennaráðið mjög sýnilegt og eftirsóknarvert, og auðvitað eiga allir að hafa jafnan möguleika til þess að prufa.“

„Ef ráðið er sýnilegt og spennandi verður það eftirsóknarvert
og þá er mikilvægt að allir þeir sem hafa áhuga
gefist kostur á því að bjóða sig fram til þátttöku.“

Ungmennaþing 2015

Í fyrra stóð Ungmennaráð 2014-2015 fyrir Ungmennaþingi, þar sem ungmennum í sveitarfélaginu gafst kostur á því að láta sig ýmis málefni varða og koma með hugmyndir varðandi hvað það vildi sjá í sveitarfélaginu sínu.

„Við vorum með nokkrar málstofur, til dæmis var ein málstofan með velferðamál og önnur með umhverfis- og skipulagsmál. Við fengum alveg rosalega mikið af upplýsingum út úr þessu þingi og það heppnaðist rosalega vel. Það kom skýrt fram að ungt fólk á Hornafirði hefur margt til málanna að leggja þegar kemur að hlutum sem því finnst skipta máli. Til dæmis, þá var mikið rætt um aðstöðu fatlaðra á Hornafirði og hvar og hvernig væri hægt að bæta hana. Þá langar krökkum á Hornafirði að haldin verði Gleðiganga næsta sumar og margt fleira.“

„Það sem við erum að vinna lang mest með er hinsvegar hugmyndin um ungmennahús. Við höfðum verið að hugsa mikið um þann möguleika áður en við héldum þingið og kynntum hugmyndina þar.“

Ungmennahús væri húsnæði þar sem ungt fólk á Hornfirði gæti komið saman, haldið viðburði eða haft opið hús og gert eitthvað saman. „Það vantar svo rosalega mikið kraft í félagslífið í þessum bæ,“ segir Sigríður. „Grunnskólinn hefur Þrykkjuna og það virðist vera að gera mjög góða hluti. Það vantar eitthvað fyrir okkur sem erum eldri, þá sérstaklega fyrir þá sem ekki eru í framhaldsskólanum. Okkur datt því ungmennahús í hug en þau eru starfandi víðsvegar um landið og þeim gengur mörgum vel. Ein hugmyndin var að samnýta húsnæði Þrykkjunar og veita ungu fólki á Hornafirði þannig vettvang til þess að koma saman, skapa, skemmta sér og spjalla. Það væri í rauninni hægt að gera hvað sem er.“

Ungmennahús væri ákveðin forvörn

„Við kynntum hugmyndina um Ungmennahús fyrir bæjarstjórn í fyrra og var eitt af okkar rökum að Ungmennahús væri ákveðin forvörn. Það hefur mikið verið í umræðunni hjá okkur núna að stökkið á milli grunnskóla og framhaldsskóla sé svo stórt, sérstaklega vegna pressu sem krakkar eru að upplifa varðandi það að þau verði að byrja að drekka. Staðan er sú að þeir krakkar sem voru að koma upp í framhaldsskólann núna og þeir krakkar sem eru enn í grunnskólanum eru ekki á sama stigi og eldri árgangar voru á sínum tíma. Þau eru ekki að byrja að drekka jafn ung og það er ekki fyrr enn þau koma upp á framhaldsstig að þau upplifa að þau þurfi að drekka til þess að passa inn og eiga möguleika á því að vera með. Því hvað annað er í boði? Við vildum svara þessari spurningu með því að segja; Ungmennahús. Möguleiki á sterku félagslífi.“

„Auðvitað eru alltaf einhverjir sem drekka
og vilja bara gera það, en ungmennahús væri
einfaldlega vettvangur til þess að gera það ekki.
Það er þá bara hægt að drekka einhverstaðar
annarstaðaren ungmennahúsið væri staður
til félagslífs þar sem áfengi kemur
málinu ekkert við.“

Tengiliður ungs fólks

„Ég tel að þetta ráð sé einstaklega mikilvægt, ef það er sýnilegt. Mér finnst að við eigum að vera nokkursskonar tengiliður fyrir ungt fólk á Hornafirði. Við erum opin fyrir öllum hugmyndum þannig að ég hvet fólk að hafa samband við okkur ef það eru einhverjar spurningar, málefni eða hugmyndir sem brenna á þeim. Við erum líka að vinna að því að búa til Facebook-síðu þar sem er hægt að fylgjast með okkur og hafa samband. Næst verður valið í Ungmennaráð í september og ég vona að sem flestir sýni áhuga og bjóði sig fram. Þetta er frábær lífsreynsla. Þetta er í rauninni ekki bara starf heldur líka áhugamál og ég finn hversu mikil áhrif við getum haft ef við virkilega viljum og reynum.“ segir Sigríður Þórunn og bætir síðan við. „Mér finnst viðeigandi að enda þetta viðtal á mottóinu sem við notuðum óspart í ungmennaráði í fyrra: Ungt fólk er ekki bara framtíðin, við erum líka nútíðin.“

Meðlimir Ungmennaráðs 2015-2016 eru:

Aðalmenn:
Ragnar Magnús Þorsteinsson, Ungmennafélagið Sindri
Sigríður Þórunn Þorvarðardóttir, Óháður fulltrúi
Sunna Dögg Guðmundsdóttir, Þrykkjuráð
Þorkell Ragnar Grétarsson, Nemendafélag FAS
Þórdís María Rossiter Einarsdóttir, Nemendafélag Grunnskóla Hornafjarðar

Varamenn:
Agnar Jökull Imsland Arason, Nemendafélag FAS
Anna Birna Elvarsdóttir, Ungmennafélagið Sindri
Ingólfur Ásgrímsson, Nemendafélag Grunnskóla Hornafjarðar
Nani Halldórsdóttir, Óháður fulltrúi
Ægir Sigurðsson, Þrykkjuráð

Guðrún Ósk Gunnarsdóttir

Vilhjálmur aðstoðar ungan frumkvöðul í Fablab smiðjunni

Vöruhúsið á Höfn er miðstöð skapandi greina og þar er margskonar aðstaða sem ung fólk getur nýtt sér. Við spurðum Vilhjálm Magnússon umsjónarmann Vöruhússins út í hvað stendur ungu fólki til boða í húsnu.

Að sögn Vilhjálms þurfa þeir sem vilja taka þátt í starfi Vöruhússinns að læra á öll þau tæki og vélar sem eru til staðar. Haldin eru námskeið og einnig er hægt að fá umsjónarmann Vöruhússins til þess að kenna sér. Til þess að meiga nota fatahönnunarstofu, málmsmíðarímið, ljósmyndastúdíóið og leir ofninn þarf að kunna á öll tækin. Í Fab lab smiðjunni er alltaf starfsmaður þannig að hver sem er getur mætt í almennu opnunartímana.

Ef ungt fólk eða aðrir hafa áhuga á því að nýta rýmin þá þarf viðkomandi að hafa samband við umsjónarmann Vöruhúss og fundin er tími til þess að læra á tækin eða fundin tími fyrir námskeið.

Ragnheiður í Millibör og Inga Kristín í fatasaumi.

Það geta allir óháð aldri nýtt húsið á opnunartíma þess en til þess þarf að hafa samband við umsjónarmann og semja um notkun hússins. Þeir sem fá leyfi til að nota húsið utan opnunartíma fá lykla og jafnvel fasta aðstöðu eins og í tónlistar- og myndlistarrýmum hússins.Til þess að meiga vera utan opnunartíma þarf að vera orðin eldri en 18 ára. Fab Lab smiðjuna meiga allir nýta en krakkar undir 12 ára þurfa að vera í fylgd með foreldrum.

„Það er stefna Vöruhúss að bjóða ungi fólki að nýta húsið sem og það gerir. Við viljum sjá ungt fólk vinna í skapandi greinum og nýta sér alla þá möguleika sem eru í boði“, segir Vilhjálmur Magnússon umsjónarmaður Vöruhússins.

Björk Davíðsdóttir og Vigdís María Borgarsdóttir

Krakkarnir í 8.bekk í Grunnskóla Hornafjarðar eru öll full af hugmyndum um hvað þau ætli að gera í framtíðinni, eins og við fréttamennirnir komumst að í síðustu viku.  Áhuga okkar vakti hinsvegar það, að tæplega 80% viðmælenda í 8. bekk voru staðráðin í því að vinna á Hornafirði í framtíðinni.
Við spjölluðum við 8.G og 8.R um framtíðarplön þeirra. Hvað þau vildu starfa við og hvort þau myndu vilja starfa við það hér á Hornafirði.

Arnrún Mist Óskarsdóttir 13 ára
Arnrúnu langar að vinna sem hestakona í framtíðinni. Hún hafði hugsað sér að búa í Nesjunum og vildi alls ekki fara eitthvert annað. Það er þá vegna þess að hún segir hestamenninguna hér í Austur-Skaftafellssýslu mjög góða og einnig þekkir hún til hestanna hér og gæti því ekki hugsað sér að búa og starfa annars staðar.

Eyþór Ari Ingibjargarson 13 ára
Eyþór á heima á Borg á Mýrum ásamt fjölskyldu sinni. Í framtíðinni þá ætlar hann að taka við búinu og ætlar því að búa hér nálægt Höfn. Hann sér ekki fyrir sér að gera eitthvað annað en það í framtíðinni og er staðráðinn í því að flytja ekkert.

Gréta Sól Ingólfsdóttir 13 ára
Gréta er nokkuð viss um hvað henni langar að starfa við í framtíðinni. Hún hallast að förðunarfræðinni, en veit að hún getur ekki lært það hér. Hún stefnir því á það að læra förðunarfræði annars staðar og svo langar henni að snúa aftur heim og opna sína eigin snyrtistofu hér á Höfn.

María Andersen 12 ára
Henni Maríu langar að verða dýralæknir í framtíðinni og gæti vel hugsað sér það að vinna hér á Höfn í framtíðinni. En einnig hafði hún hugsað sér það að ferðast um allt landið og flakka á milli bæja, enda þurfa öll bæjarfélög á dýralækni á að halda.

Patrekur Máni Halldórsson 13 ára
Patrekur hafði ekki velt mikið fyrir sér hvað honum langar að gera í framtíðinni. Hann sagði okkur þó að hann gæti vel hugsað sér að verða lögregla.
Hann vildi hinsvegar ekki starfa við það hér á Höfn, hann sagði að það væri líklega ekki nóg að gera.
Honum langar að fara til Reykjavíkur og gerast lögregluþjónn og Akureyri kæmi einnig til greina, en hann vildi þó ekki fara til útlanda því þar heldur hann að sé of mikið að gera.

Sindri Blær Jónsson 13 ára
Sindra langar að vera atvinnumaður þegar hann verður eldri. Hann sagði okkur að ekki væri hægt að græða mikið í motorcross geiranum hér á Íslandi, og til þess að græða eitthvað að viti þyrfti að flytja til útlanda.

Ljóst er að meirihluti 8.bekkjar hugsar sér að búa hér á Höfn eða í nágrenni þegar þau verða eldri. En áður en við kvöddum grunnskólann tókum við stutt stopp í skólastofu hjá 10.N og spurðum allan bekkinn hvort þau myndu sjá sig búa og starfa á Hornafirði í framtíðinni. Þetta tveggja ára aldursbil á milli árganganna felur gífarlegar breytingar í sér þegar kemur að framtíðarsýn. Aðeins helmingur krakkana í 10.N gat hugsað sér að búa á Höfn og starfa við það sem þeim langar að gera í framtíðinni.

Ingólfur Ásgrímsson 15 ára var einn þeirra sem var nokkuð staðráðinn í því að flytja ekki frá Höfn.Rök Ingólfs fyrir því afhverju hann vill ekki flytja frá Höfn og vinna annars staðar eru frekar einföld. Hann langar að verða sjómaður þegar hann verður eldri og heldur hann því fram að Hornafjörður sé frábær staður til að stunda sjómennsku.
Annar kostur segir hann að öll fjölskylda hans búi hér og honum líkar einfaldlega mjög vel að búa hér á Hornafirði.

Salóme Morávek 15 ára var hinsvegar nokkuð viss um að ef að hún fengi draumastarfið, þá gæti hún ekki sinnt því frá Hornafirði. Þegar hún verður eldri þá langar henni að vinna við eitthvað tengt leik- og sönglist.
Henni þykir ekki mikið koma til leik- og söngmenningar hér á Hornafirði, að minnsta kosti finnst henni ekki mikið fyrir ungt fólk að gera á þessum sviðum. Hún benti á að framhaldsskólinn setur vanalega upp eina leiksýningu á ári, og að grunnskólinn hafi val um það að fara í leiklist, sem er gott og gilt en samt sem áður sér hún ekki fram á að geta unnið fyrir sér ef hún skyldi starfa á þessu sviði hér á Hornafirði.

Eins og sést munar miklu á skoðunum 8. og 10. bekkjar um hvort nauðsynlegt er að búa í stærra samfélagi til að fá það starf sem þau óska sér. Líklegast er að hlutfallið yrði enn minna þegar kemur að brottflutningi, því eldri sem ungmennið sem spurt er.

Anna Birna Elvarsdóttir og Katrín María Sigurðardóttir

Guðjón Örn Magnússon er ungur mýramaður sem starfar sem grunnskólakennari á Hornafirði . Þetta er fimmti veturinn hans  sem umsjónarkennari, með hléum þó, þar sem hann hefur verið í fjarnámi í kennslufræðum. Hann hefur nú lokið B.Ed. gráðu í kennslufræði með náttúrufræði og samfélagsgreinar sem kjörsvið.

Hvað varð til þess að þú ákvaðst að fara í kennaranám?

Guðmundur Ingi hafði samband við mig árið 2008. Þá lá ég heima hjá mér í gifsi eftir ökklabrot og hann bauð mér að kenna einn vetur náttúrufræði í Heppuskóla. Hann bauð mér þetta tækifæri, ég tók því og eftir einn vetur sá ég hvað það væri gaman að kenna og ákvað að skrá mig í skóla og fara að mennta mig í þessu. Síðan þegar ég var búinn með B.Ed gráðuna þá fékk ég starf hérna og hef verið í því síðan. Það var það að ég fékk að prófa kenna sem gerði útslagið að ég fór í skólann.

Þú tókst háskólanámið í fjarnámi, afhverju ?

Ég tók háskólanámið í fjarnámi því ég sá ekki fram á það að geta verið í skóla og námi sem að er þá eitthvað sem er nauðsynlegt fyrir þá sem eru ekki fjársterkir. Ég hefði þurft að fara í fulla vinnu bara til þess að safna mér pening til þess að fara til Reykjavíkur en eftir þennan vetur sem ég var að kenna hérna þá hugsaði ég fer bara strax í þetta svo ég geti menntað mig svo ég geti upplifað meira öryggi því þegar að þú ert leiðbeinandi og einhver sækir um starfið þitt þá fær hann það skiluru. Þannig ég hafði ekkert atvinnuöryggi þá. Ég ákvað að fara strax að mennta mig ég var ekki loðinn um lófana eins og maður segir. Ég hafði heyrt af fjarnámi, að það væri möguleiki og ég ákvað bara að slá til og sjá hvernig mér myndi líka það og það var með þeim hætti að ég þurfti að fara tvisvar á önn í bæinn til þess að sýna verkefnin mín aðalega hvað ég væri að gera og það gekk bara vel, þrusuvel þannig ég ákvað að þetta væri bara gott form fyrir mig. Þetta gerði líka það að verkum að gat verið nálægt fjölskyldu minni. Gat verið í sveitinni þar sem ég kann best við mig þannig þetta var bara tvær flugur í einu höggi að geta verið í sveitinni sinni og geta menntað sig í leiðinni.

Mæliru með þessari aðferð?

Kostirnir geta verið eins og fyrir mig ég gat verið hjá fólkinu mínu, ég hafði sveigjanleika og þurfti ekki að mæta í tíma. Ég gat valið; já ég er að moka skít í dag, best að hlusta á tímann sem var í dag í nátturufræðinámskeiðinu mínu klukkan ellefu í kvöld. Ég hafði allan sveigjanleika í heimi. Ég gat líka ákveðið þegar ég var mikið að gera eitthvað annað í þessari viku þannig námið situr á hakanum í þessari viku og ég tek bara frá morgni til kvölds næstu viku þannig að sveigjanleikinn frábær. Að þurfa ekki að eyða öllum mínum pening í húsaleigu í Reykjavík.

Gallarnir klárlega þeira að þegar maður er í skóla þá er maður í skóla með öðru fólki og ég kynntist þessu fólki því miður bara ekki neitt. Það voru bæði staðnemar og fjarnemar sem að ég var að hitta og vinna verkefni með þegar að ég var í staðlotum sem var greinilega alveg frábært fólk sem að maður ætti kannski góðann vinskap við í dag en missti eiginlega af tækifærinu af því að maður var á Hornafirði.

Félagslegi þátturinn við það að vera í skóla er náttúrulega eitthvað sem er ekki hægt að verðleggja, hann er ómetanlegur í raunninni þannig Að vera í fjarnámi getur verið hálf einmannalegt hvað það varðar. Þú ert kannski með vinnuhóp en þið heyrist bara á skype klukkan þetta þennan dag því það getur enginn verið við tölvuna nema akkúrat þá.
Það er þessi persónulega nánd við aðra nemendur sem vantaði alveg upp á hjá mér, það er stærsti gallinn. Og auðvitað aðgengi að kennurum en þeir svöruðu mér alltaf á endanum ef maður senti bara tölvupóst. En það er alltaf skemmtilegra að geta talað við kennarann sinn augliti til auglitis, þannig að stundum var það kannski erfiðara að vita hvað kennarinn var að reyna fá út úr verkefninu sem hann var að leggja fyrir mann. Maður er ekki alveg með það á hreinu af því maður er ekki í tímanum. Spjallið milli kennara og nemanda skiptir líka máli, sérstaklega maður á mann.

Væri hægt að stunda háskólanám í öðrum greinum á sama hátt og þú gerðir?

Klárlega, í bóklegum fögum ætti þetta að vera lítið mál og vonandi í greinum þar sem krefjast einhverrar ákveðnar aðstöðu þá væri draumur að geta komið upp þannig aðstöðu hér á Hornafirði. Ég vona að fólk sem býr hér og kannski kemst ekkert endilega í burtu eða vill ekkert fara í burtu eigi kost á því að mennta sig eins langt og það geti á staðnum. við þurfum ekki að fá fólk til baka ef fólkið þarf ekki að fara eða vill ekki fara. En þá eru auðvitað margir þættir sem þurfa að spila inn t.d. þarf hér að vera eitthvað fyrir ungt fólk til þess að það vilji koma hingað, ég held að það sé eitt af aðal vandamálunum sem blasir við okkur núna er húsnæði og hvað það er að gera fyrir unga fólkið.

Hafþór Snorrason

Við ákváðum að láta reyna á þekkingu lærimeistara okkar og lögðum fyrir þau nokkrar spurningar. Svörin sjást í myndbandinu hér fyrir neðan.

Hvað er ungmennahús?

Ungmennahús er miðstöð fyrir ungt fólk á aldrinum 16-25 ára. Meginmarkmið ungmennahúss eru að veita ungu fólki aðstöðu og aðstoð við þær hugmyndir sem þau vilja framkvæma. Það stuðlar að ýmsum skapandi greinum eins og listum og menningu. Helsta markmið ungmennahússins er þó fyrst og fremst forvarnir.

Hvernig starfa ungmennahús á Íslandi?

Ungmennahús á Íslandi starfa flest öll undir Samfés og er 16 hús skráð þar í dag. Hvert hús þarf að borga ákveðið árgjald til að vera með en í staðinn fá starfsmenn það tækifæri til að funda með öðrum ungmennahúsum.
Ungmennahúsin eru öll með sömu meginmarkmiðin: aðstaða, aðstoð, hugmyndir og samskipti. Þau fagna fjölbreytileikanum og reyna sitt besta til að veita öllum hjálp. Í flestum húsum starfa svokallaðir skipulagshópar sem vinna að uppbyggingu og mótun starfsemi hússins í samvinnu með starfsmönnum hússins. Þeir eru skipaðir af áhugasömum og fjölbreyttum einstaklingum. Það eru þó hús þar sem starfsmenn sjá sjálfir um uppbyggingu og mótun starfsemarinnar.

Hvaða áhrif myndi ungmennahús hafa á Höfn og ungmennin þar?

Oft er talað um ‚stökkið‘ sem verður þegar einstaklingur klárar grunnskólaárin og menntaskólinn tekur við. Í grunnskólanum er haldið utan um mann með hlýjum örmum og maður fær allt í hendurnar. Kennararnir halda utan um lærdómurinn og félagsmiðstöðin heldur utan um félagslífið. En þegar kemur að menntaskóla er þetta allt í einu komið í manns eigin ábyrgð og enginn annar sér um námið. Félagsmiðstöðin er ekki lengur til staðar og ekkert kemur í stað hennar. Nemendur vita ekki hvað þau eiga að gera í frítímanum annað en að læra og álagið verður óbærilegt.
En það væri svo lítið mál að minnka þetta stökk og létta á álagi krakka.
Með smá áhuga og vilja væri hægt að feta í spor annara samfélaga og opna ungmennahús. Það myndi hafa ótrúlega jákvæð áhrif á félagslífið og almenna líðan unga fólksins, þá sérstaklega fyrir þá sem eiga erfitt uppdráttar í félagslífinu. Unga fólkið ætti loksins einhvern stað til að leita á þar sem stuðlar að heilbrigðu og hamingjusömu félagslífi. Þau gætu mætt til að fá sér einn rjúkandi kaffibolla og lært, spjallað, stofnað hópa og framkvæmt hinar ýmsu hugmyndir sem þeim liggur á hjarta.

Við ákváðum að prófa spyrja fólk frá aldrinum 15-25 ára um hvort að þau myndu nýta sér ungmennahús ef það væri til staðar og niðurstöðurnar voru mjög jákvæðar eins og sést á súluritinu hér til hægri.

Það er því ljóst að fólk myndi nýta sér ungmennahúsið og að það sé mikil þörf fyrir því fyrir þennan aldurshóp í samfélaginu okkar.
Núna er búið að reyna á þessa hugmynd í meira en eitt ár í ungmennaráðinu og enn hefur ekkert gerst eða heyrst og við skorum því að ykkur, kæra bæjarstjórn- og ráð, að hlusta á okkar rödd og gera samfélagið betra fyrir alla aldurshópa!

Áróra Dröfn, Ólöf María og Sunna Dögg

Vinsamlega svarið þessari léttu og skemmtilegu könnun. Niðurstöður verða birtar á morgun hér á vefnum.

Smellið hér til að taka þátt í könnuninni.

Þessi vefur er verkefni nemenda í Fjölmiðlafræði í FAS en stofnun hans er hluti af þátttöku þeirra í fjölþjóðlegu verkefni sem Þekkingarsetrið Nýheimar er aðili að. Verkefnið sem ber heitið Mótstöðuafl (e. Opposing Force) felur í sér valdeflingu og umfjöllun um atgervisflótta og stöðu ungs fólks í dreifðum byggðum.

Á vísindadögum í FAS sem standa yfir í þessari viku barst ritstjórn vefsins liðsauki og hefur öflugur hópur nemenda unnið að efnisöflun og fréttaskrifum á vísindadögum.  Í hópnum eru:  Anna Birna Elvarsdóttir, Áróra Dröfn Ívarsdóttir, Björk Davíðsdóttir, Hafþór Snorrason, Ingibjörg Lúcía Ragnarsdóttir, Katrín María Sigurðardóttir, Maria Selma Haseta, Nikola Zvirblis sem er vefstjóri, Ólöf María Arnarsdóttir, Sunna Dögg Guðmundsdóttir, Þorsteinn Geirsson og Vigdís María Borgarsdóttir.

Maria Selma og Ingibjörg Lucía tóku viðtal við nokkur ungmenni á Höfn, við spurðum þau fáeinar spurningar um lífið á
Höfn Hérna er myndbandið

Að flytja úr stóru samfélagi yfir í lítið samfélag er stórt stökk, sérstaklega fyrir ungt fólk. Það er gríðalega mikill munur á að alast upp í Hafnarfirði öll sín æskuár og klára grunnskólann þar og flytja svo í allt annað og miku minna umhverfi nokkuð hundruð kílómetrum í burtu frá þar sem maður ólst upp. Ég veit ekki út í hvað ég var að fara, ég var að fara byrja í framhaldsskóla einhverstaðar út á landi og ég vissi ekki einu sinni að FAS (Framhaldsskólinn í  Austur-Skaftafellsýslu) væri til því þetta var væri svo lítill bær. Ég fór algjörlega ein með fjölskyldunni minni og þekkti ekki neinn. Fyrstu mánuðina var ég frekar neikvæð gangvart þessu öllu saman og var með mikla heimþrá, vildi ekki fara út úr húsi og kynnast fólki. Ég tók svo ákvörðun um hætta þessu væli og kynnast fólkinu hér. Það gekk mjög vel og tókst mér mjög vel að komast inn í hópinn og kynnast þessu hressa og skemmtilega fólki.

Það er þó mikill munur á því að búa í stóru samfélgi og skipta yfir í lítið samfélag en nokkurnvegin sömu leikreglur. Það tekur smá tíma að læra og aðlagast nýjum leikreglum. Einn af helstu kostunum við að búa í litlum bæ er sá að það er allt svo stutt frá öllu og er það mjög gott. Það voru mikil viðbrigði fyrir mig að sjá hvað þetta er lítið samfélag, hvað allir eru nánir  og „allir“ þekkja „alla.“ Ég er enn þann dag í dag einu og hálfu ári seinna að venjast því að hitta fólkið sem ég með allan daginn í skólanum í búðinni eftir skóla eða í sundi um kvöldið, og eða hitta kennarana mína í göngutúr á sunnudagkvöldi og eða bara á djamminu á laugardagskvöldi. Þessu fann ég aldrei fyrir þegar ég bjó í bænum, það var mætt í skólann og ekki hist aftur fyrr en daginn eftir.

Skólakerfið hér er frábært hér finnst mér, þetta er svo fámennur skóli og hver og einn einstaklingur fær mjög góða og persónulega aðstoð með námið frá kennurum, það finnst mér vera mikill kostur. Félagslífið hér á Höfn er því miður ekki sterkt miða við hvernig félagslífið er í bænum, krökkunum hér finnst það líkt og mér, frekar slakt. Okkur finnst vanta einhverskonar ungmennahús líkt og félagsmiðstöð til að hittast og hafa gaman, það er ekkert svona hér. Ég hef fulla trú á því að ef að það kemur þá á félagslífið eftir að verða betri og krakkarnir jákvæðari. Eitt af því sem ég lært á því að flytja hingað er það að þrátt fyrir að við höfum ekki mikið hér í bænum eins og bíó, ísbúð eða fjölbreytta matsölustaði, þá er því alltaf reddað og gerum við gott úr því sem við höfum. Það finnst mér vera einn af stærstu kostunum við þennan bæ. Hef ég einnig tekið eftir því að þegar maður gerir sér ferð í bæinn, gerir maður vel við sig og leyfir sér miklu meira en þegar maður bjó sjálfur í bænum.

Þetta hefur verið mjög þroskandi að flytja svona út á lands svona ung því að þú ert að kynnast nýju umhverfi sem eru með allt öðruvísi en maður er vanur og læra nýjar reglur og viðmið. Þetta eina og hálfa ár sem ég hef búið hér hefur verið gríðalega lærdómsríkt og gaman. Mér líður vel hér og gengur vel í skólanum. Ég sé mig samt ekki fyrir mér búa hér í framtíðinni, vil ég fara aftur í minn gamla heimabæ og vinna þar, ég sé ekki mikla atvinnumöguleika fyrir mig hér.

Ég mæli eindregið með því að ef að ungt fólk fái tækifæri að flytja úr stóru samfélagi yfir í lítið nýti sér það og prufi og kynni sér aðstæður, þetta hefur verið lærdómsríkur og skemmtilegur kafli í lífi mínu.

If you never try you‘ll never know.

Björk Davíðsdóttir